Dominee Jerrit
Overdenking: Waarom lezen we nu steeds uit Marcus?
7 februari
Soms kan het willekeurig aanvoelen: waarom nu juist dit verhaal en deze lezingen? Meestal (helaas, niet altijd) zit daar een goede reden achter. Het kerkelijk jaar begint traditioneel met Advent en eindigt met de laatste zondag van het kerkelijk jaar, waarop we de mensen gedenken die ons ontvallen zijn. Met Advent begint ook het nieuwe leesrooster, waaraan ik mij zoveel mogelijk probeer te houden. Na een cyclus van drie jaar beginnen we opnieuw aan hetzelfde leesrooster.
Op dit rooster wordt de Psalm van de zondag genoemd, een lezing uit het Oude Testament, de evangelielezing en de epistellezing (uit de brieven). In het eerste jaar lezen we Mattheüs, in het tweede Marcus en in het derde Lucas. Het evangelie van Johannes wordt door deze drie jaar heen geweven. Door deze manier van lezen, komt in drie jaar tijd een heel groot gedeelte van de Bijbel aan bod. Dat heeft volgens mij voor- en nadelen.
Enerzijds voorkomt het volgen van het leesrooster dat de dominee steeds naar eigen inzicht teksten uitzoekt, die haar of hem op dat moment van pas komen bij de uitleg van een bepaald thema. Of het voorkomt dat de voorganger steeds dezelfde stokpaardjes berijdt.
Maar anderzijds wordt het soms lastiger om een sterke verbinding te leggen met de actualiteit of komen thema’s nauwelijks aan bod die we juist nu belangrijk vinden. In sommige kerken heb ik bijvoorbeeld meegemaakt dat er een aantal weken werd gepreekt over Paulus, over seksualiteit, over duurzame levensstijl. Allemaal onderwerpen waar het nodige over te zeggen is vanuit de Bijbel.
Een voordeel van het volgen van een leesrooster is dat je de klassieke tijden van het kerkelijk jaar volgt (Advent, Kerst, Epifanie, Veertigdagentijd, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren), tijden die aansluiten bij verschillende gemoedstoestanden en die je daarin meenemen (zoals René van Woudenberg treffend aangaf in zijn nieuwjaarspreek). Het leesrooster kan ons dus behoeden voor eenzijdigheid in toon, emotie en inhoud. In de avonddiensten willen we – straks als het weer kan - gaan experimenteren met themablokken, zoals hierboven genoemd.
Zonder nu een keuze te maken tussen de ene of de andere aanpak - beide benaderingen zijn immers te combineren – hoop ik via het nieuwe wekelijke e-mailbericht wel iets te kunnen doen aan de verwachtingen, door bijvoorbeeld een thema of een verhaal te noemen waarover het die zondag zal gaan. Mij rest nu de vraag voor zondag 14 februari: volg ik de lezing uit Marcus en 2 Koningen of zal ik het over de liefde hebben?
Soms kan het willekeurig aanvoelen: waarom nu juist dit verhaal en deze lezingen? Meestal (helaas, niet altijd) zit daar een goede reden achter. Het kerkelijk jaar begint traditioneel met Advent en eindigt met de laatste zondag van het kerkelijk jaar, waarop we de mensen gedenken die ons ontvallen zijn. Met Advent begint ook het nieuwe leesrooster, waaraan ik mij zoveel mogelijk probeer te houden. Na een cyclus van drie jaar beginnen we opnieuw aan hetzelfde leesrooster.
Op dit rooster wordt de Psalm van de zondag genoemd, een lezing uit het Oude Testament, de evangelielezing en de epistellezing (uit de brieven). In het eerste jaar lezen we Mattheüs, in het tweede Marcus en in het derde Lucas. Het evangelie van Johannes wordt door deze drie jaar heen geweven. Door deze manier van lezen, komt in drie jaar tijd een heel groot gedeelte van de Bijbel aan bod. Dat heeft volgens mij voor- en nadelen.
Enerzijds voorkomt het volgen van het leesrooster dat de dominee steeds naar eigen inzicht teksten uitzoekt, die haar of hem op dat moment van pas komen bij de uitleg van een bepaald thema. Of het voorkomt dat de voorganger steeds dezelfde stokpaardjes berijdt.
Maar anderzijds wordt het soms lastiger om een sterke verbinding te leggen met de actualiteit of komen thema’s nauwelijks aan bod die we juist nu belangrijk vinden. In sommige kerken heb ik bijvoorbeeld meegemaakt dat er een aantal weken werd gepreekt over Paulus, over seksualiteit, over duurzame levensstijl. Allemaal onderwerpen waar het nodige over te zeggen is vanuit de Bijbel.
Een voordeel van het volgen van een leesrooster is dat je de klassieke tijden van het kerkelijk jaar volgt (Advent, Kerst, Epifanie, Veertigdagentijd, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren), tijden die aansluiten bij verschillende gemoedstoestanden en die je daarin meenemen (zoals René van Woudenberg treffend aangaf in zijn nieuwjaarspreek). Het leesrooster kan ons dus behoeden voor eenzijdigheid in toon, emotie en inhoud. In de avonddiensten willen we – straks als het weer kan - gaan experimenteren met themablokken, zoals hierboven genoemd.
Zonder nu een keuze te maken tussen de ene of de andere aanpak - beide benaderingen zijn immers te combineren – hoop ik via het nieuwe wekelijke e-mailbericht wel iets te kunnen doen aan de verwachtingen, door bijvoorbeeld een thema of een verhaal te noemen waarover het die zondag zal gaan. Mij rest nu de vraag voor zondag 14 februari: volg ik de lezing uit Marcus en 2 Koningen of zal ik het over de liefde hebben?
terug