Overdenking: De wereld koelt haar woede op deze mens
25 maart
Op een ezelin rijdt Jezus Jeruzalem binnen. En de menigte juicht Hem toe en zwaait met palmtakken. De Goede Week begint deze zondag met een feest. Deze Messias zal vast en zeker stad en land bevrijden van alles wat krom is, te beginnen bij de bezetting door de Romeinen. Voor veel mensen langs de kant van de weg was Hij wellicht te vergelijken met een lijsttrekker waarop we al onze hoop hebben gevestigd. Als zij of hij premier wordt dan… Of Hij is misschien te vergelijken met de voorbode van een volledig gevaccineerd Nederland, waarin we weer vrij zijn om te gaan en staan waar we willen, om onze vrienden en familie te omhelzen. Wat snakken veel van ons daarnaar. Kijk, daar komt Hij!
Maar hoe anders loopt deze week. De juichende menigte verdwijnt uit het beeld. En Jezus komt steeds meer alleen te staan. Mensen en leiders keren zich tegen Hem. Zijn meest trouwe volgelingen verliezen Hem uit het oog, raken verstrooid en ontkennen dat ze bij Hem horen. En Jezus weet: mijn uur nadert. Goede Vrijdag komt. Golgotha, de plaats waar misdadigers worden terecht gesteld, komt in zicht. De plaats van de ultieme Godverlatenheid doemt op. Iedereen laat Hem vallen.
Het passieverhaal is het tegenovergestelde van een heldenverhaal. De wereld koelt haar woede op deze mens. Deze mens zonder schuld, zonder zonde. De week die met een vrolijke intocht begon, eindigt in een verhaal van lijden en dood. En in het christelijk geloof is deze week het hart van de hele zaak, het hart van het jaar. Geen andere godsdienst neemt het lijden op deze manier ernstig. Het is God die zich hier uit de wereld laat terugdringen tot op het kruis.
En juist alleen zo is Hij met ons en helpt Hij ons. Het is een mysterie, maar tegelijk voelen veel mensen aan dat hier een sleutel ligt voor diepgang, voor betekenisvol leven, voor een verlost leven. Niet door het lijden te verheerlijken (want dat is ook regelmatig gebeurd in de kerkgeschiedenis), maar door het ernstig te nemen, door te weten dat God het ernstig neemt en door te geloven dat het nieuwe leven dan tot stand komt als Jezus er doorheen is gegaan. Jezus gaat ons daarin voor, deze week, deze wereld door. De vraag aan ons is: volgen wij Hem deze week in? Volgen wij Hem deze wereld door?
Op een ezelin rijdt Jezus Jeruzalem binnen. En de menigte juicht Hem toe en zwaait met palmtakken. De Goede Week begint deze zondag met een feest. Deze Messias zal vast en zeker stad en land bevrijden van alles wat krom is, te beginnen bij de bezetting door de Romeinen. Voor veel mensen langs de kant van de weg was Hij wellicht te vergelijken met een lijsttrekker waarop we al onze hoop hebben gevestigd. Als zij of hij premier wordt dan… Of Hij is misschien te vergelijken met de voorbode van een volledig gevaccineerd Nederland, waarin we weer vrij zijn om te gaan en staan waar we willen, om onze vrienden en familie te omhelzen. Wat snakken veel van ons daarnaar. Kijk, daar komt Hij!
Maar hoe anders loopt deze week. De juichende menigte verdwijnt uit het beeld. En Jezus komt steeds meer alleen te staan. Mensen en leiders keren zich tegen Hem. Zijn meest trouwe volgelingen verliezen Hem uit het oog, raken verstrooid en ontkennen dat ze bij Hem horen. En Jezus weet: mijn uur nadert. Goede Vrijdag komt. Golgotha, de plaats waar misdadigers worden terecht gesteld, komt in zicht. De plaats van de ultieme Godverlatenheid doemt op. Iedereen laat Hem vallen.
Het passieverhaal is het tegenovergestelde van een heldenverhaal. De wereld koelt haar woede op deze mens. Deze mens zonder schuld, zonder zonde. De week die met een vrolijke intocht begon, eindigt in een verhaal van lijden en dood. En in het christelijk geloof is deze week het hart van de hele zaak, het hart van het jaar. Geen andere godsdienst neemt het lijden op deze manier ernstig. Het is God die zich hier uit de wereld laat terugdringen tot op het kruis.
En juist alleen zo is Hij met ons en helpt Hij ons. Het is een mysterie, maar tegelijk voelen veel mensen aan dat hier een sleutel ligt voor diepgang, voor betekenisvol leven, voor een verlost leven. Niet door het lijden te verheerlijken (want dat is ook regelmatig gebeurd in de kerkgeschiedenis), maar door het ernstig te nemen, door te weten dat God het ernstig neemt en door te geloven dat het nieuwe leven dan tot stand komt als Jezus er doorheen is gegaan. Jezus gaat ons daarin voor, deze week, deze wereld door. De vraag aan ons is: volgen wij Hem deze week in? Volgen wij Hem deze wereld door?
terug